درباره من و این همه بدبختی های ناشی از جندگی نو ظهور

بی حجابی بی غرض یا با مرض
جمله مرد و مردمان کردست عوض

بی حجابی آتش اندر جنگل است
بی حجاب یک باکتریِ انگل است

این کرونا هرکجا سر می کِشد
قلب پاک هر مسلمان می کُشد

پاد زهرش چیست این وضع خراب
نقشه هامان می کند نقش بر آب

نقشه های خوب در سر داشتیم
بذر عشقی در دل خود کاشتیم

عشق آمد ناگهان سیلاب شد
غافل از آن که زمین مرداب شد

بی کلانتر شد زمین، قورباغه ها
همه هفت تیرکش میان ساقه ها

ساقه های عشق ناب احمدی
دسته گل های گل محمّدی

هم محیط عشق ما نابود شد
هم همه اهداف ما مفقود شد

ما برای رشد عالی ما شدیم
با تعالی راهی فردا شدیم

ای دریغ از آنکه فردا را ربود
این همان رویای پاک ما نبود

ما برای گسترانیدن دوان
ریشه در این خاک می کردیم روان

گرده افشانی ما پایان گرفت
آفت افتاد و همه دامان گرفت

هر مسیری را برفتم سنگ بود
بی حیایی، بی حجابی، ننگ، بود

هر کلامی می فشاندم جنگ بود
دور می گشتم من از آن زودِزود

سهم ما در لاله زار عاشقی
شد لگد پرتابی نا لایقی

که برای همسر و فرزند خود
ارج و قرب و ارزشی قائل نبود(نَبُد)

درد ما را نیست درمان الغیاث
هجر ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قصد جان کنند
خانه ی آباد ما ویران کنند

اخم من را چون تماشا می کنند
عیب خود را هم مبرّا می کنند

تیغ برّان در زبان جنده است
میلت ار نیست میتوان آن دیده بست

تا به کی هر کوی و برزن جندگی
دید نتوان بست با شرمندگی

زیر پای ما اگر هموار بود
لیک در چمانمان کم خار بود

خار چشم عاشقان این جندگان
دشمن دینداری و دین جندگان